Lente & Zomer 2012: mei 2012

Op Pinksterzondag 27 mei, vertrek ik met de fiets richting De Haan, maar na een 8-tal km, langs de Oostendse vaart breekt mijn fietsketting.

Dan maar te voet met de fiets aan de hand terug naar huis.

Gerief en Beaufort info overgeladen in mijn rugzak en trein naar Oostende genomen.

Drukke dag, en heel mooi weer voor "Oostende voor Anker"

Dit jaar draait alles rond de stoomschepen. Naast legendarische schepen zoals de Hydrograaf en de Britse VIC 96, zijn er ook stoommachines en zelfs een stoomtrein te bewonderen.

Verder tal van optredens, tentoonstellingen en animatie aan de wal.

Ik neem de tram naar Zeebrugge (halte "Kerk") en volg de richtlijnen van de

Beaufort wandelgids om, behalve de Beaufort04 kunstwerken, een aantal andere bezienswaardigheden te bezoeken.

Naast de Sint-Donaaskerk bevindt zich een Brits-Duitse militaire begraafplaats met de graven van 175 Duitse en 30 Britse gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog.

Rond het cirkelvormige

Admiraal Keyesplein

staan 113 werkmanswoningen die vabaf 1921 werden gebouwd voor de inwijking van Heistse zeelieden.

Hier vindt men het werk van Stefan Sous "Sanssouci"

Al sinds het begin van de jaren negentig verwerkt Stefan Sous, vroeger student van Tony Cragg aan de Kunstacademie van Düsseldorf, technische gebruiksvoorwerpen in zijn oeuvre. Stuk voor stuk onderwerpt hij ze aan een analyse om ze vervolgens te deconstrueren en in geïsoleerde toestand te presenteren. Zo ook met Sanssouci, een groep in elkaar verweven caravans. Door de caravans eerst te deconstrueren en daarna te reconstrueren zonder afbreuk te doen aan de herkenbaarheid van elk afzonderlijk element, ontstaat een sculptuur waarin meerdere caravans in verschillende richtingen uitgaan. Resultaat: de tragiek van een onbeweeglijk voertuig.

Ik steek de Kustlaan over naar het Prins Albertdok.

Ontstaan als schuilhaven voor vissersboten in 1906, kreeg de huidige jachthaven de benaming pas in 1957 bij de feestelijkheden naar aanleiding van het 50-jarig bestaan van de haven waarbij toenmalig Prins Albert het dok openstelde.

Hier kan men het lichtschip "West-Hinder 2" en de

Russische duikboot "Foxtrot" bezoeken

Op het eind van de Rederskaai, bij de Royal Sailing Club, Omookaai vindt men het kunstwerk van

Michael Johansson

"The Move Overseas"

Michael Johansson is gefascineerd door onregelmatigheden in de alledaagse realiteit, die ironisch genoeg net voortvloeien uit een toevallige vorm van regelmaat. Dezelfde kleuren of patronen op twee verschillende objecten, of zelfs gewoon de ontdekking bij het zappen dat een acteur twee verschillende rollen tegelijkertijd aan het spelen is. Deze toevalligheden leiden tot een compleet oeuvre van stapels, waarin alles perfect gestapeld is, zonder dat er ook maar één buiten de contouren van de stapel treedt.Voor Beaufort deconstrueert Johansson een opeenstapeling van containers. Bij overzeese verhuizingen worden vaak volledige huishoudens in een container verplaatst. Door de inhoud van de container te veruitwendigen en op het absurd efficiënte af te stapelen, wil Johansson wijzen op deze hypermobiliteit en op de standaardisering van transportprocessen. De containerstructuur zelf wordt hierbij transparant. Door de nadruk te leggen op de inhoud van de container en de structuur zelf weg te denken wordt, paradoxaal genoeg, het eigenlijke volume van de container beter zichtbaar.

No comment !

Aan het strand van Zeebrugge werd het voormalige Palace Hotel mooi gerestaureerd.

Aan de voet van de Havendam vindt men een andere herinnering aan de 1ste WO:
het St.-George's Day Memorial

"Big Coat's"

van

Erwin Wurm

Erwin Wurm staat bekend om zijn humoristische benadering van het formalisme. Hij is vooral werkzaam als beeldhouwer, maar ook videokunst en fotografie behoren tot zijn werkgebied.

In zijn recenter werk duiken regelmatig obese voertuigen en objecten op, opgebouwd uit PU-schuim en polystyreen, bedekt met een laag lak. Wurm kiest in zijn hele werk voor situaties uit onze hedendaagse samenleving, waarin behalve de mens ook alledaagse voorwerpen centraal staan. De voorwerpen, en de houdingen of vervormingen waartoe ze een lichaam dwingen, zetten aan tot nadenken over de fysieke en psychische toestand van de mens.

Het levert vaak onverwachte en humoristische situaties op.

Met de sculpturen Big Coat toont Wurm zijn fascinatie voor kledij en hoe kleding de vormen van ons lichaam bepaalt en onze beweging leidt of beperkt.

Achter het monument is de ingang naar het Zeebrugge-Strand station, waar ik de trein terug naar Brugge neem.

---------------------

Pinkstermaandagmorgen 29 mei :

Ik neem terug de trein naar Zeebrugge, en aansluitend de tram naar :

Blankenberge

kende zijn glorietijd tijdens de Belle Epoque (1870-1914) en ontwikkelde zich tot een belangrijke badstad met realisaties als het Casino, de Pier ...

Er zijn nog heel wat mooie "Belle Epoque" villas bewaard.

Villa Olga

Rechts de villas "Albert" en "Elizabeth"

Het Belle Epoque bezoekerscentrum, ingericht in drie belle époquevilla's van 1894 was jammer genoeg gesloten.

Op het plein aan de Sint-Antonius en Sint-Rochuskerk "liggen" de "stenen" kunstwerken“Kneaded Memory”

van

DALILA GONÇALVES

De jonge Portugese kunstenares Dalila Gonçalves gebruikt historische en decoratieve elementen uit façades van gebouwen, die ze als het ware verfrommelt om ze dadelijk weg te gooien als waren ze restafval, overbodige overblijfsels van het constructieproces.

Door deze decoraties een nieuw gewicht, vorm en volume te geven, redt ze een deel van de geschiedenis.

Ze stelt hiermee de grenzen tussen heden en verleden in vraag, tussen geheugen, herinnering en vergetelheid.

In Blankenberge legt ze op deze manier de verbinding tussen de rijke geschiedenis van de Blankenbergse faience met haar eigen culturele erfenis van de beroemde Portugese azulejos, de typische blauwgeverfde tegels uit keramiek

Hier bevindt zich het “Monument voor een Saltimbanque” van Folkert De Jong

Folkert de Jong staat bekend om zijn kleurige figuren in PU-schuim, die met hun wrange gelaatsuitdrukking een onbehaaglijke boodschap met zich mee lijken te dragen.

Voor Beaufort04 maakt de kunstenaar zich het materiaal brons eigen en herinterpreteert het gebruik en de connotaties ervan in een nieuw werk. Monument voor een Saltimbanque stelt de kunstenaar voor als harlekijn, hofnar, acrobaat of acteur: een thematiek die als een rode draad door zijn oeuvre loopt..

Het gevecht tussen carnaval en vasten, dat De Jong als zijn persoonlijke favoriet uit Brueghels werk erkent.

Het laatste kunstwerk "Many Dreams" van Martine Feipel & Jean Bechameil dat zich bij de Pier bevindt is door vandalen beschadigd geworden.

(foto's uit de Beaufort brochure)

Ik heb dit voor een volgend bezoek bewaard.

Met de tram gaat het verder naar Wenduine en De Haan.

Aan de Rotonde op de dijk van Wenduine staat het kunstwerk van

Bernar Venet "216.5° Arc x 21"

De sculpturen van de Franse beeldhouwer Bernar Venet zijn steeds onbepaalde vormen, maar kunnen gelezen worden als extreme uitvergrotingen van gekrabbelde lijnen, leestekens en accenten. Zijn lignes indéterminées zijn op het eerste zicht zeer abstract, maar geven de indruk van geschriften op een contrasterende ondergrond. Venet maakt ook vaak gebruik van mathematische tekens en probeert op deze manier met zijn sculpturen de concepten van tijd en ruimte te onderlijnen. Met zijn staalsculpturen is Venet niet enkel vertegenwoordigd in verscheidene belangrijke internationale museum- en privécollecties, maar ook zeer aanwezig in de openbare ruimte. Zo omkaderden zijn stalen bogen tijdens een tentoonstelling in Versailles een van de bestaande standbeelden, net alsof ze het tussen haakjes plaatsten en de ruiter te paard een soort laurierkrans boden. Door het gebruik van cortenstaal krijgen de bogen een zeer specifiek uitzicht, die het omgevingslicht op een bijzondere manier weerkaatsen.

Verder in de richting De Haan ligt in de duinen, ter hoogte van Chalet West-Hinder,

de fantastische "Sandworm" van

Marco Casagrande.

Voor mij is dit kunstwerk het mooiste.

“Ontwerpen volstaat niet. Design hoort de werkelijkheid niet te vervangen. Het gebouw moet uit de locatie groeien; het moet reageren op zijn omgeving, het moet een weerspiegeling van het leven zijn en vooral ook zichzelf zijn, zoals elk ander levend wezen.

Architecturale controle gaat tegen de natuur in en dus ook tegen architectuur. De gebouwde menselijke omgeving is een bemiddelaar tussen de menselijke natuur en de natuur zelf. Om hier deel van uit te maken, moet de mens zwak zijn.”

Het werk van Marco Casagrande bevindt zich op het snijvlak tussen architectuur en beeldende kunst. Zijn werk getuigt van een voortdurende interactie tussen werk en omgeving: er is geen enkel bouwwerk van zijn hand dat niet op zoek gaat naar de vragen die de directe omgeving opwerpt.

Voor Beaufort04 creëert Casagrande een 50 meter lange Sandworm, die zich als een enorme houten worm uitstrekt tussen de duinen. De holtes in de tunnel nodigen de bezoekers uit om samen te komen.

Na 3 km wandelen langs het strand kom ik op de dijk in De Haan, waar die eigenaardige banken staan van Jeppe Hein "Modified Social Benches"

Het was bijzonder mooi en warm weer.

Ik maak nog een wandeling langs de vele mooie villa's van De Haan, in mijn opinie, de mooiste badplaats van de kust.

Het Gemeentehuis werd rond 1899 gebouwd als een van de meest luxueuse Victoriaanse hotels aan de kust: het Grand Hôtel du Coq-sur-Mer.

La Potinière is een park van 2 hectaren met een bistro, drie tennisvelden, een petanqueplein, 2 kinderspeelterreinen, een kios en veel groen, een prachtige plek om eventjes halt te houden en iets te drinken.

Ik wandel langs de Orteliuslaan naar de Rembrandtlaan, waar heel leuke villa's staan.