Tongeren : 22 & 23 mei 2012

De aanleiding voor ons bezoek aan Tongeren is, natuurlijk, de tentoonstelling in het Gallo-Romeins museum "Sagalassos, City of Dreams".

Samen met Sigrune beslissen we om er dan maar een 2-daagse van te maken. Ik kan mij bovendien niet herinneren ooit in Tongeren geweest te zijn (misschien in mijn prille jeugd?)

Het Gallo-romeins museum ken ik dus ook niet. 

Sigrune in de trein

We logeren in het nieuwe Eburon hotel, nabij het Hospitaalplein, met de Gasthuiskapel

Roddelende madeliefjes

 

We lunchen eerst op het leuke terras van restaurant Bazilik, vlakbij het museum.

De ingang van het Gallo-romeins Museum.

Sagalassos is een vervallen stad uit het zuidwesten van Turkije, 120 km ten noorden van Antalya. In de Romeinse tijd was Sagalassos een belangrijk regionaal centrum. In de eerste eeuwen na Christus kwam de stad tot volle ontwikkeling. Monumentale gebouwen, fonteinen en beelden getuigen hiervan. Vanaf de zesde eeuw geraakte de stad stilaan in verval door aardbevingen, pestepidemieën en invasies. Uiteindelijk werd ze helemaal verlaten.

De afgelegen locatie hoog in de bergen, en een metersdikke erosielaag beschermden de resten tegen plundering en verval. Het resultaat is een uitzonderlijk goed bewaarde archeologische site. Sinds het begin van de jaren ‘90 voert het onderzoeksteam van professor Marc Waelkens van de KUL er baanbrekende, archeologische opgravingen uit.

Het Gallo-Romeins Museum voerde onderhandelingen met de Turkse overheid om een groot aantal topstukken naar Tongeren te halen. Ze presenteren ze in een monumentale setting. Met een megaprojectie vol nooit eerder vertoonde beelden van de site. Met 238 topstukken die voor het eerst Turkije verlaten. En met een theatraal decor van operaregisseur Guy Joosten dat de bezoeker onderdompelt in een onbekende ervaringswereld.

De godin Demeter (fragment - marmer)

De god Poseidon (buste in kalksteen)

 

  

De god Zeus (buste in kalksten)

 

 

De rest van het museum bezoek ik zonder Sigrune, die het al vroeger bezocht heeft. 

Het museum brengt met meer dan 2000 objecten, educatieve films, interactieve animaties, maquettes en levensechte figuren in kunsthars, enz...  het verhaal van de prehistorie tot het einde van de Romeinse tijd. 

 

 

Van de neanderthalers en de eerste homo sapiens: tastbare getuigen van hun cultuur. (aardewerken potten die onlosmakelijk verbonden zijn met een standvastig boerenbestaan – een levenswijze die vanaf 5300 voor Christus in deze regio ingang vond. 

Bronzen zwaarden en urnen en ook gouden munten zijn dan weer illustratief voor de maatschappelijke gelaagdheid die ontstond in de ijzertijd. 

De kerncollectie ten slotte toont  dat er zich in deze regio een unieke regionaal-Romeinse cultuur ontwikkelde vanaf het begin van onze jaartelling. 

Ze bevat massieve architectuurfragmenten, verfijnde juwelen en een grote diversiteit aan godenbeeldjes en vaatwerk. 

 

Wil je de volledige geschiedenis van Tongeren weten ?  Ga dan naar volgende link :
Geschiedenis van Tongeren




Op de markt prijkt het standbeeld van Ambiorix

De "Ambiorix" wandelroute wordt met deze
koperen nagel in de straatstenen aangeduid.

De "Grote Brand" van 1677 verwoestte het oude stadhuis en de lakenhal.
Het nieuwe stadhuis werd gebouwd in in het begin van de 18de eeuw in classicistische stijl,
mooi voorbeeld van de Maaslandse bouwtrant)

De voltooiing van de prachtige Onze-Lieve-Vrouwebasiliek duurde meer dan 300 jaar. 

Het interieur is bijzonder mooi en rijk aan kunstschatten. 

Het bekende, uit notenhout gesneden beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Tongeren
"Oorzaak Onzer Blijdschap" dateert van ca. 1479.

 

De Romaanse kloostergang, aan de oostzijde van de basiliek, dateert van de 12de eeuw.

Het Agnetenklooster (gewijd aan de H. Agnes) bestond reeds in 1418.

Na de Franse Revolutie werd het verkocht, afgebroken en als herenhuis gebruikt. Het werd recent gerestaureerd en wordt nu gebruikt door de Vlaamse Gemeenschap (Jongerenwelzijn).

Het Begijnhof, vlak bij de Jeker, werd gesticht midden 13de eeuw als een miniatuurstadje binnen de stad.  Het is heel rustig met schilderachtige huisjes en gezellige pleintjes.

Sinds 1998 erkend als werelderfgoed door de Unesco.

De vroeg-Gotische St.-Catharinakerk uit 1294, beter gekend als Begijnhofkerk of Paterskerk, is een van de oudste van de stad, en werd meerdere malen verbouwd of aangepast.  Na de Franse bezetting kwan ze in het bezit van de Godshuizencommissie  die de kerk in 1899 verhuurde (voor 99 jaar) aan de Paters Minderbroeders.
De kerk is gesloten en wordt enkel nog gebruikt voor tentoonstellingen.

Brasserie "Infirmerie"

In 1262 werd de eerste infirmerie gebouwd, waar bejaarde en zieke begijnen verzorgd werden. Het huidige gebouw dateert van 1659. 

Aanpalend werd in 1294 een kapel gebouwd gewijd aan de heilige Ursula.   De bouwvallige kapel werd  op het  einde van de 17de eeuw vervangen door een barok zaalkerkje met een unieke klokgevel.  De gerestaureerde kapel wordt nu gebruikt als polyvalente zaal voor kamerconcerten, voordrachten en tentoonstellingen.

De achterkant van de  Sint-Ursulakapel aan de Jeker.

De Lakenmakerstoren.

Dit torentje, gebouwd tegen de achterkant van het begijnhof, maakte deel uit van de middeleeuwse verdedigingsmuur langs de Jeker.  De halfronde constructie uit de 13de eeuw is hoofdzakelijk vervaardigd uit silex afkomstig van de Romeinse muur. Elke middeleeuwse toren werd door één van de stadsgilden verdedigd, vandaar de naam "Lakenmakerstoren".

De Moerenpoort, gelegen aan de rand van het Begijnhof, is de enige overgebleven stadspoort uit de Middeleeuwen.  Men kan er het unieke verhaal van de militaire geschiedenis van Tongeren en de streek.

 Na de verwoesting van de stad in 1213 door de tropen van Hertog Hendrik I van Brabant werd in 1241 begonnen met de bouw van de middeleeuwse omwalling, die de toenmalige stadskern omsloot (ongeveer de huidige ringlaan) In de 15de eeuw werden de stadsmuren gedeeltelijk  afgebroken, en in de 17de eeuw verwoestten de Fransen verschillende stadspoorten. De vestigingsmuren werden in de 18de eeuw hersteld maar moesten in de 19de eeuw wijken voor de modernisering.

Ook de Velinxtoren maakte deel uit van de middeleeuwse omwalling uit de 13de eeuw   Deze ronde hoektoren is opgebouwd uit silex en mergelsteen, waarbij ondermeer Romeinse bouwmaterialen herbruikt werden. De toren was verbonden met een brugje over de 

Jeker, die gedempt werd, terwijl het brugje tijdens WO II gedynamiteerd werd.

De Sint-Janskerk zou gesticht zijn door de leerlooiers die Sint-Jan als patroon hadden. De oorspronkelijke kerk bestond reeds in 1205.  Een nieuwe kerk werd gebouwd tussen de 17de en de 19de eeuw. De kerk bevat waardevolle kunstvoorwerpen en beelden.

Hier wordt de naam  "papschool" nog gebruikt.

De Romeinse Muur

Aan de rand van de oude stadskern (noord en west) zijn nog imposante overblijfselen bewaard van de 4544 m lange stadsmuur uit de 2de eeuw.  Deze was ca. 6 m hoog en op regelmatige afstanden versterkt met ronde torens; aan de buitenzijde beschermd door enkele diepe verdedigingsgrachten.

Vanaf de Middeleeuwen werde de Romeinse stadsmuur grotendeels afgebroken voor de herbruikbare bouwmaterialen.

Enkel de muurkern, bestaande uit ruwe blokken silex blijft over.

 

Een tevreden Sigrune op de trein naar huis.