Maandag 18 juni tegen 12u naar Miet gereden en de fietsen op de auto gezet.
Met de auto tot Middelkerke, auto geparkeerd in de Ijzerlaan, fietsen eraf en via de dijk richting Westende.
De foto's genomen tijdens de uitstap met De Vrienden van de Musea op dinsdag 19 juni waar we enkele van dezelfde kunstwerken bezocht hebben, zijn hier ook in opgenomen.
De foto's genomen tijdens de uitstap met De Vrienden van de Musea op dinsdag 19 juni waar we enkele van dezelfde kunstwerken bezocht hebben, zijn hier ook in opgenomen.
Eerste stop aan het mooie kunstwerk van Ivars Drulle "I can hear it" op het strand nabij de "Rotonde"Het werk van Ivars Drulle bestaat veelal uit in situ installaties en miniatuurfiguurtjes met een verhalend element. Zo zoekt Drulle de twee uitersten op: enerzijds enorme installaties en sculpturen, anderzijds minuscule maquettes en miniaturen die vaak geluid voortbrengen. Hij gaat het liefst op zoek naar de specifieke eigenschappen van een plek om met zijn installaties een uniek, locatiegebonden gevoel uit te lokken, geïntegreerd in de lokale en globale cultuur. Van de bezoekers verwacht hij interactie met zijn objecten – erin rondwandelen, ze aanraken, luisteren en observeren. Door interactie wordt de kijker zich bewust van de fijne trillingen van licht, geluid en beweging rondom zich, en daardoor ook hoe divers, fragiel en krachtig onze wereld is.Met I Can Hear It geeft hij de toeschouwer de kans om even uit de drukte van alledag te stappen en volledig één te worden met de natuurlijke kracht van de zee. Twee hoorns (van vorm gelijkend op oude grammofoons of luisterapparaten) staan gericht naar de zee. Op een bank voor de hoorns zit een vrouw die haar oor te luisteren legt. Op de bank is nog een plaats vrij, je kan er als toeschouwer plaatsnemen naast de figuur om aan de tweede hoorn te luisteren. De installatie leunt door talloze details (de kledij van de vrouw, de bouten van de hoorns, etc.) aan bij de Art Nouveau-stijl van de locatie van Hotel Bellevue. Drulle zoekt op deze manier aansluiting bij een tijd waarin de kust nog een prestigieuze recreatiezone was.
Het Grand Hôtel Belle Vue, "Rotonde" genoemd werd begin 20e eeuw gebouwd, naar het ontwerp van
de befaamde architect Octave Van Rysselberghe oudere broer van kunstenaar Theo
Van Rysselberghe die probeerde een neo-palladianisme
te verzoenen met een cottage-architectuur. Het pand had een vooruitstrevende
constructiemethode, waarbij een skelet uit gewapend beton werd bekleed met
natuurstenen platen.
Het luxehotel opened in
juni 1911 en telde toen 120 kamers, twee liften en zestien baden met warm
zeewater. Ook de leden van de Koninklijke familie kwamen hier op vakantie.
Het liep heel wat schade
op tijdens de twee wereldoorlogen. Na de schade van de 1e WO werd
het in het begin van de jaren 20 gerestaureerd en kreeg het een modernistischer
karakter. Zo werd het rode pannendak, een van
de cottage-elementen, vervangen door een vijfde bouwlaag en werd de zuidelijke
vleugel niet meer volledig herbouwd. Na de Tweede Wereldoorlog deed nog enkel
de gelijkvloerse verdieping dienst als hotel (en heet nu Hotel Rotonde).
De rest van het gebouw werd in appartementen verbouwd. Het geheel heet nu
opnieuw "Grand Hotel Bellevue".
In 1984 werden de gevels en bedakingen van
het gebouw beschermd als monument, in 1996 ook het interieur In het najaar van
1997 werd begonnen aan een twee jaar durende renovatie.
We kwamen ook voorbij aan de
"Caterpillar vs. Kathedraal" van
Wim Delvoye
dat na de 1e Beaufort van 2003 werd aangekocht en op de dijk is blijven staan.
In de St. Theresiakapel heeft Adrian Ghenie zichzelf als Charles Darwin afgebeeld.
De communistische dictatuur in Roemenië heeft duidelijk haar sporen nagelaten in het werk van Adrian Ghenie. Hij schildert een adembenemend eenzame wereld, een weergave van de jarenlange opeenstapeling van beelden in ons collectief geheugen. Ghenie hanteert een bijzondere schildertechniek, die door de dikke, wilde penseelstreken en verfklodders bijnaoverweldigend tastbaar overkomt.
De kapel heeft heel mooie moderne brandramen
In de duinen vlak aan het strand van westende staan twee indrukwekkende sculpturen van de Poolse Magdalena Abakanovicz
"Two Corten Armours"
Verwarring en anonimiteit zijn thema's die steeds weer opduiken in haar werk; als een analyse van de positie van het individu in de massa vertonen ze sporen van Abakanowicz' leven tijdens het communistische regime in Polen. Voor de kunstenares bezitten schedels een bijzondere betekenis, als dragers van instincten en gevoelens die het intellect overmeesteren. Liggend in het zand en roestig door de gure zeewind, doen de twee sculpturen denken aan restanten van twee enorme zeemeeuwen.
In Nieuwpoort zijn naast Beaufort heel wat kunstwerken te bewonderen.
Het werk van Daniel Buren 'Le vent souffle où il veut' dat in 2009 op het strand van De Haan stond werd door de stad Nieuwpoort aangekocht en in 2011 midden in de Havengeul op de Kromme Hoek
ingeplant.
 |
| De Haan 2009 |
 |
| De "Ark" van Eric Bayens Deze kunstwerken staan langs de havengeul. |
"De Golven" is een werk van
Roland Patyn. Twee golven in staal, waarvan de componenten onderling
verwisselbaar zijn, kunnen tot een groot aantal vrije composities gevormd
worden. Deze losse vormen weerspiegelen in hun samenspel de oneindige
wendbaarheid van de zee. De golven verwijzen in vorm en onderlinge
beweeglijkheid naar het element water. Ze zijn vervaardigd uit cortenstaal.
 |
| De walvis van Freddy Cappon |
De Poolreizeiger is een ander kunstwerk van Freddy
Cappon (2007). Hij kreeg als opdracht een werk te maken rond Dixie Dansercoer,
de Nieuwpoortse poolreziger uit Nieuwpoort.
Het werk symboliseert de eenzaamheid, het
alleen zijn en de uitgestrektheid van het heelal.
Het kunstwerk is 6 meter hoog en 3
meter breed, gemaakt in cortenstaal. De pilaren strekken zich hoog
uit en met de poolcirkels vormen ze een cirkelboog of Arc. De ingebeelde weg
die Dixie doorkruist met zijn ski’s, alleen met zijn gedachten en gevoelens,
strekt zich uit richting hemel.
De prauw "Gaalgui" van Philip Aguirre y Ortegui (Beaufort 2009) werd eveneens aangekocht en staat nog aan de overkant van de havengeul.
"Godin van de Zee" van Antoon Luyckx
Op het strand naast het staketsel staat het prachtige werk " Erratique" van de broers Chapuisat, een Zwitsers kunstenaarsduo dat zich liever afzijdig houdt van puur conceptueel werk.
Ze houden daarentegen meer van het grijpbare en concrete: kunstliefhebbers die hun werk willen ervaren, worden wel vaker op de knieën gedwongen om in een holte te kruipen, om dan met geschaafde ellebogen een kunstwerk van de binnenkant te beleven.
Erratique is een frame opgebouwd uit betonijzers en kippengaas, dat nadien bespoten werd met beton.
De mysterieuze grijze homp lijkt enigszins verwant met de zwervende stenen die zich doorheen de tijd bewegen, zoals bij Stonehenge of de stenen monumenten op Paaseiland. Zo breiden de broers Chapuisat een eeuwenoud fenomeen uit met een modern element.
Op de dijk staat ook nog het kunstwerk van Jan Fabre "Searching for Utopia"
aangekocht na het eerste Beaufort event in 2003
Jan Fabre maakte daarom een enorme schildpad op basis van brons waarop hij zichzelf afbeeldt als een soort ruiter. De kunstenaar benadrukt het feit dat de mens zijn hele leven lang blijft zoeken naar Utopia.
In de Villa Hurlebise heeft de Bulgaarse kunstenaar Nedko Solakov op een onnavolgbare, humoristische wijze zijn kritiek op de maatschappij en de kunstwereld aan de man gebracht.
Nieuwpoort werd tijdens de
Eerste Wereldoorlog zo goed als volledig verwoest en moest na de
wapenstilstand heropgebouwd worden.
De prachtige art-nouveau ville
‘Hurlebise’, gelegen op de hoek van de
Albert I-laan en de Lombardsijdestraat, is het belangrijkste bewaarde voorbeeld
van een privéwoning.
Opmerkelijk is de als een
scheepsromp uitgewerkte hoek van het huis uit 1926.
In 2005 werd de woning
beschermd als monument.
Het verwaarloosde huis zal nu door het stadsbestuur gerestaureerd worden over een periode
van vijf jaar (spreiding van subsidies). De dienst Toerisme zal er in worden
ondergebracht.
Overal waren leuke en scherpe aantekeningen te vinden.
Ik heb hier echt genoten.
Een monumentaal werk dat zowel vormelijk als inhoudelijk werd geconcipieerd vanuit de gegeven ruimte in Nieuwpoort. "Location (8)" is een duister, raadselachtig werk, met referenties aan onder meer film noir-cinema en nachtelijke volksrituelen.
Centraal in dit volume staat een grote cirkel met een woud van lange witte kaarsen.
Van op de omgevende zitbank kan de toeschouwer comfortabel naar het lichtspel kijken en wordt hij omgeven door een feeërieke soundscape van subtiele klanken. Net als Location (7), de installatie die de kunstenaar afgelopen zomer en najaar tijdens de Biënnale van Venetië toonde, maakt Location (8) deel uit van de lopende reeks Locations waaraan Op de Beeck sinds een twaalftal jaren gestaag werkt, tussen zijn andere projecten door.
Een bezoek aan Nieuwpoort is niet compleet zonder een bezoekje aan de Markt en de indrukwekkende stadshalle.
De oorspronkelijke graanhal van Nieuwpoort (1480) werd na de Eerste Wereldoorlog heropgebouwd in neo-vlaamse rennaissance stijl en met hetzelfde materiaal.
De benedenverdieping werd tot 1940 als eier- en botermarkt gebruikt.
De laatgotische belforttoren (35 m) maakt deel uit van de hal.
Het belfort staat sinds 1999 samen met 23 andere belforttorens in Vlaanderen ingeschreven op de Werelderfgoedlijst van Unesco.
De Stadshalle wordt nu vooral gebruikt als ontvangst- en tentoonstellingsruimte.
 |
| Het oorlogsmonument in de inkomhal is van Pieter Braecke (1859-1938) , een gevierd art-nouveau kunstenaar uit Nieuwpoort die nauw samenwerkte met Victor Horta. |
Om deze mooie dag af te sluiten, genieten we nog van een heerlijke sangria op een terrasje voor we terug naar onze auto fietsen in Middelkerke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten