We parkeren de auto in Zeebrugge Bad en nemen de tram.
 |
| Het strand lag er verlaten bij met dit gure weer. |
Het eerste kunstwerk dat we bezoeken op het strand is
Analgesia / Temi Perenni (Cani) (honden) van PAOLO GRASSINO
Met zijn behendig uitgewerkte sculpturen, die meestal bestaan uit een hout- of metaalskelet bedekt met een laag rubberstroken, becommentarieert Grassino de drukte van de moderne maatschappij. Zijn sculpturen balanceren, net als onze huidige samenleving, tussen authenticiteit en artificialiteit. In zijn werk Analgesia lijkt een groep honden, zonder oren of mond, het uitgebrande karkas van een voertuig te bewaken. Dit werk legt de vinger op de wonde van onze actuele westerse samenleving, waarbij bewaking zo'n grote rol speelt. Ironisch genoeg verwijst de titel naar de benaming voor een bepaald soort pijnstiller: verdoofd als we zijn, verliezen we langzaamaan het contact met de gebeurtenissen en maatregelen die ons leven in handen houden.
Door de duinen wandelen we naar het Meeting en Eventcentrum Staf Versluys waar ook nog enkele honden te zien zijn.
We nemen terug de tram tot aan de halte "Duin en Zee" (Oostende) waar we dwars door de duinen de Spinoladijk bereiken waar het kunstwerk van de Etse
Flo Kasearu "Coast to Coast"
op het strand te zien is.
Na haar opleiding schilderkunst heeft de jonge Estse kunstenares Flo Kasearu al gauw meerdere kunstvormen verkend: naast sculpturen maakt zij onder andere wijd besproken videowerk en performances.
Thematisch varieert haar werk van het verkennen van de openbare ruimte en de analyse van massagedrag tot een speelse benadering van grotere thema's als individuele vrijheid en de economische crisis.
Voor Bredene voorzag zij het strand van enkele omgebouwde containers. Deze uitermate symbolische objecten op de natuurlijke, onaangeroerd uitziende kustlijn doen denken aan vrachttransport en de circulatie van goederen. Maar evengoed aan de economische situatie: leeg en nutteloos staan de containers als verloren objecten op het strand. De merknaam van de containers, ‘Triton’ (de zoon van Poseidon), is een knipoog naar de kracht van de zee die de objecten deed stranden.
Langs de dijk staat in de duinen vlakbij het Twins Beachhouse het werk van
Nick Ervinck
"Olnetop"
De artistieke installatie van 8 meter hoog refereert naar opspattende golven.
Nick
Ervinck zoekt naar de wisselwerking tussen virtuele constructies en
handgemaakte sculpturen. In zijn nog jonge oeuvre gebruikt Ervinck een waaier
aan uitdrukkingsmiddelen: digitale prints, video, tekeningen en vooral
sculpturale vormen uit beschilderd gips, polyester en hout die op een secure wijze
gepresenteerd worden in een gegeven ruimte. Het is een doortastend spel met
beelden, materialen en ruimte en een evenwichtsoefening tussen middelen en
doel, tussen nauwgezette berekening en geïnspireerde improvisatie.
Deze
sculptuur is geïnspireerd op een natuurlijke dynamiek, maar wordt tegelijk
bezield door de kracht van het virtuele. De virtuele vorm wordt niet ‘bevrijd’
uit de materie, door een proces van wegkappen of beitelen, maar wordt een
productief of generatief principe op zich.
We nemen terug de tram naar Oostende en hebben nog juist tijd genoeg om de tentoonstelling "Cities like Open Air Museums" met maquettes en een filmtentoonstelling over het werk van Arne Quinze te bezoeken in de Venetiaanse Gaanderijen .
Arne Quinze verwierf wereldbekendheid in 2006 door het plaatsen van Uchronia, een houten constructie van 30m hoog en 60m breed op het Burning Man festival in de Nevadawoestijn.
Zie op : Uchronia, Nevada Event
Als afsluiting hier nog eventjes een beeld van de "Rock Strangers" in het echt.
Meer info is te zien op Arne's website : Arne Quinze
Meer info is te zien op Arne's website : Arne Quinze
Geen opmerkingen:
Een reactie posten